บทที่ 105

เซียนน่าหลับตาลง ในหัววนเวียนไปด้วยภาพความทรงจำวัยเด็กอันเลือนราง

เธียกวาดตามองไปรอบๆ ห้องทำงานแล้วถาม “เขาคือคนที่เธอจำได้เหรอ”

เซียนน่าก้มหน้าลง ความเศร้าเข้าครอบงำ “เธีย ฉันไม่รู้ ในหัวฉัน เขาเป็นแค่ภาพเลือนๆ มาตลอด”

ใบหน้าของเซียนน่าฉายแววเจ็บปวด

เธียก้าวไปข้างหน้า รวบยาทั้งหมดขึ้นมาแล้วพูดว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ